Македонскиот документарен филм „Медена земја“ од Тамара Котевска и Љубомир Стефанов е избран за филм на годината од страна на американскиот Њујорк Тајмс, кој филмовите на познати режисери како Мартин Скорс и Квентин Тарантино ги стави по документарниот филм за односот меѓу човекот и природата.
„Honey Land“ веќе освои три награди на годинашниот фестивал Санденс, еден од најважните независни филмски фестивали во Америка, бидејќи дава можност за аспиранти за документарни, странски и независни режисери да ги промовираат своите проекти и да го привлечат вниманието на пошироката јавност.
Македонскиот филм е замислен како државно спонзорирано информативно видео, според Њујорк Тајмс, кој смета дека делото е „ништо друго освен пронајден еп, вистински алегорија од околината“ и не само „чудна комедија за античкиот проблем на безгрижните соседи“.
Филмот за пчеларката во оддалечено планинско село, која се обидува да го врати природниот баланс, исто така е номиниран во категоријата Најдобар странски филм за престижниот Оскар. Достигнувањата добија и многу други награди, вклучително и во Барселона и Тел Авив.
Њујорк Тајмс на четвртото место го стави долгоочекуваниот Скорсески филм „Ирецот“ со Ал Пачино и Роберт де Ниро објаснувајќи – „Што е кино? Ако имате три и пол часа време – овој филм е прилично добар одговор“.
Американскиот весник го стави на деветтото место филмот „Once Upon a Time… in Hollywood“ (Еднаш многу одамна… во Холивуд) на Тарантино, во кој се наведува дека станува збор за филм како одговор на истото прашање што е кинематографија и додаде „посебна внимателност треба да се обрати на вилицата на Бред Пит и стапалата на Маргот Роби“
Њјорк Тајмс во долг текст за киноматографијата критички одговори и за промената на вкусот на публиката, оценувајќи дека уметноста е еден од показателите за периодична криза на идентитет во едно општество во кое филмовите сега се гледаат повеќе на интернет стриминг отколку во кино.
Весникот ја споменува и „доминацијата“ на разни франшизи како Дизни, Марвел и други суперхерои чија публика ги обвинува режисерите како Скорсезе и Тарантино за елитизам и застареност. Њујорк Тајмс проценува дека ваквите обвинувања се пример за псевдопулизам во одбрана на вкусот на масите.