Макрон и Ле Пен доминираа во првиот круг од претседателските избори во Франција – историските партии беа збришани

Претседателот во заминување забележа раст на гласовите во однос на 2017 година, со, според последните проценки, 27,6 отсто од гласовите, пред кандидатот на РН, кој постигна нов рекорд со 23 отсто од гласовите, јави дописникот на МИА.

Гром и потврда. Квалификацијата на Емануел Макрон и Марин Ле Пен во вториот круг од вчерашните претседателски избори не е изненадување. Од нивниот последен дуел, во 2017 година, шефот на државата и кандидатот на Националниот собир(РН) се обидоа да ја потврдат поделбата воспоставена во тоа време меѓу прогресивците и националистите, прекинувајќи ја традиционалната алтернација десно-лево.

Успехот на нивниот потфат во текот на овој прв круг е толку очигледен што пејзажот околу нив изгледа уништен, со исклучок на Жан-Лук Меланшон. Механизмот на корисното гласање штотуку доведе до тројна поделба на политичката сцена. Со 27,6 отсто од гласовите, станарот на Елисејската палата забележа драстичен резултат во споредба со претходниот резултат во првиот круг (24,01 отсто). Напредува и пратеничката за Па де Кале со 23 отсто од гласовите. Нов рекорд за крајната десница, по тој од 2017 година (21,3 отсто).

Одекот на овој резултат се должи на средината во која се вклопува, наспроти заднината на апстиненцијата – 26 отсто, највисока во последните дваесет години – со републикански фронт распарчен на илјада парчиња. Ако Емануел Макрон останува фаворит, никогаш претставник на поранешниот Национален фронт – без разлика дали Марин Ле Пен, пред пет години, или нејзиниот татко Жан-Мари Ле Пен, во 2002 година – немал корист од таква поволна конфигурација за вториот круг, што ќе се одржи во недела на 24 април.

Од една страна, кандидатката на РН ужива позитивен предизборен моментум околу еден месец. На 5 март беше измерена со 14,5 отсто од намерите за гласање во барометарот Ипсос Сопра Стериа за Ле Монд. Во истото истражување, Емануел Макрон од своја страна имаше 30,5 отсто од намерите за гласање.

Пред сè, читањето на какви било извештаи за гласови е доволно за макронистите да се испотат со ладна пот, анализира Ле Монд. Тие стравуваат дека голем дел од електоратот на Жан-Лук Меланшон, кој беше трет, со 21,1 отсто од гласовите, ќе се воздржи за две недели. За судбината на вториот круг во голема мера одлучуваат симпатизерите на кандидатот на Народниот сојуз.

Опкружувањето на Меланшон предупреди дека пратеникот на Буш-ду-Рон, уморен од блокирање на крајната десница како „дабар“, нема намера јасно да повика на гласање во корист на Емануел Макрон. Помеѓу „две зла“, изјави тој во неделата навечер, тој сепак им порача на своите гласачи да не прават „дефинитивно непоправливи грешки“. „Не смееме да и дадеме ниту еден глас на г-ѓа Ле Пен“, повтори тој три пати. Како и во 2017 година, каде што, исто така, за малку ги пропушти квалификациите во вториот круг (19,58 отсто), тој најави дека сака да се консултира со својата база за ставот за усвојување. Празното гласање се појавија во тоа време како најпосакувано решение на неговите симпатизери.

Претседателот на Франција трпи уште еден хендикеп: падот на традиционалната десница, која нема да може да претставува важен резервоар на гласови како пред пет години. Навистина, кандидатот на партијата Републиканци (ЛР), Валери Пекрес, заврши на петтото место во овој прв круг, со 4,7 отсто од гласовите. Вистински дебакл во однос на резултатот што го доби Франсоа Фијон во 2017 година (20,01 отсто).

Колапсот на десницата во голема мера е резултат на притисокот што го врши Емануел Макрон во текот на петгодишниот период. Откако ја уништи целата или дел од социјалдемократската левица во 2017 година, Макрон продолжи да се потпира на другата страна на шаховската табла за да го спречи појавувањето на веродостоен противник. Со успех – се чинеше дека тоа е корисно гласање на голем дел од умерената десница – но и добра доза на незадоволство.

Потврдено исчезнување на Социјалистичката партија (ПС)

Кадрите на ЛР нема да гласаат за него како еден човек, далеку од тоа. Валери Пекрес увери дека ќе гласа за Емануел Макрон, „со совест“, барајќи од нејзините гласачи да „измерат потенцијално катастрофалните последици“ од победата на Марин Ле Пен. Пратеникот на поморските Алпи Ерик Чиоти од своја страна сакаше да каже дека нема да им дава никакви инструкции на гласачите.

Оваа конфигурација го потврдува читањето на изборната карта направена од Емануел Макрон, кој во старите владини формации гледа „партии на локални избраници“. Републиканците како Социјалистичката партија (ПС) сакаа да прочитаат во нивните успеси на општинските избори во 2020 година, потоа на регионалните и општинските избори во 2021 година, можноста за враќање на национално ниво. Тоа не се случи.

ПС, со Ан Идалго (1,7 отсто), ја потврдува најавата за нејзионот исчезнување во 2017 година (6,36 отсто за Беноа Хамон). Градоначалникот на Париз дури завршува зад комунистичката кандидатка Фабиен Русел (2,3 отсто). Екологот Јаник Жадо, од своја страна, не успева да го потврди својот добар резултат на европските избори, во 2019 година, кога беше трет на гласањето. Вовлечен од истата динамика на корисно гласање во корист на Жан-Лук Меланшон, кандидатот на Европа Екологија Зелени со 4,7 отсто од гласовите, не успева ни да го надмине рекордот што го воспостави неговиот екологист претходник. Ноел Мамер во 2002 година (5,25 отсто).

Како и Ан Идалго и Фабиен Русел, европратеникот повика да се блокира Марин Ле Пен, притоа додавајќи предупредување до Емануел Макрон. „Нашиот глас не е гаранција за неговата одговорност во распадот на земјата, поради климатската неактивност, социјалното негирање, конформизмот и демократскиот презир“, изјави Жадо. Троцкистите Филип Путу (0,7 отсто) и Натали Арто (0,6 отсто) ги добиваат преостанати резултати.

Земур повика да се гласа за Ле Пен

Во овој нов чин на рекомпонирање на политичкиот пејзаж, Валери Пекрес виде дел од нејзините витални сили исцицани од Марин Ле Пен, но и од новиот актер: Ерик Земур. Со 7,2 отсто од гласовите кандидатот на Реконкет! не успеа, далеку од тоа, да го замени кандидатот на РН во срцето на гневната Франција. Без политичка партија зад себе на почетокот на кампањата, поранешниот колумнист за ЦЊуз и Фигаро сепак му понуди позначајна резерва на гласови отколку што можеше да направи Николас Дипон-Ењан во 2017 година (суверенистот тогаш се најде на 4. 7 отсто). И покрај „несогласувањата“, тој повика да се гласа за кандидатот на РН: „Нема да грешам во мојот противкандидат, ова е причината зошто ги повикувам моите гласачи да гласаат за Марин Ле Пен.Таа нема да пропушти повторно да гледа кон гласачите на Дипон-Ењан (2,1 отсто), како и кон оние на Жан Ласал (3,1 отсто).

Ерик Земур, со својот радикализам, пред сè ја поттикна приказната за Марин Ле Пен која се претставува себеси како поконсензуална. Во оваа кампања, поранешната претседателка на Националниот собир се обиде да ја постави приказната за жена блиска до луѓето и загрижена за нивната куповна моќ. Посериозна и помалку радикална, исто така, криејќи зад оваа комуникација програма која сè уште има за цел да воспостави национални преференци, да ги разниша темелите на владеењето на правото и да ја деконструира Европската унија.

За нејзината трета кандидатура, ќерката на Жан-Мари Ле Пен, исто така, се покажа како 50-годишна жена со искуство изградена од тешкотии, наведувајќи ги како пример успесите на Франсоа Митеран и Жак Ширак, кои влегоа во Елисејската по нивната трет обид.

Од своја страна, Емануел Макрон главно играше на континуитет. „И една! И две! И уште пет години! скандираа неговите активисти на јавните состаноци. Повеќе од неговото политичко позиционирање, кое треба да биде прагматично, шефот на државата ја продаде својата способност да се соочи со кризи и да ја отелотвори функцијата, пишува Ле Монд. Според анкетите, неговите поддржувачи најмногу се за него поради личната доверба што ја инспирира, повеќе од неговите идеи. Аргумент дека закупецот од Елисејската палата нема да пропушти да го повторува за време на кампањата меѓу двата круга, во време кога најважното е во прашање : да и се постави пречка на крајната десница.